In deze coronatijd...
Artikel voor Kerk & Leven mei 2020
Onze Clarissengemeenschap in Sint-Truiden bestaat uit 5 zusters. De oudste is 84 en de jongste is 44 jaar.
Wat zijn ‘slotzusters’?
Het besloten leven heeft zijn oorsprong in het verlangen van de H. Clara. Ze wilde dit leven omwille van haar liefde voor Christus die zich totaal heeft gegeven aan God en de mensen. Door het slot willen we ernaar streven inniger in relatie te treden met Christus. Inkeer en stilte stellen ons meer in de mogelijkheid tijdens de dag en bij het werk in Gods tegenwoordigheid te leven. We proberen door de beslotenheid een dieper gebedsleven op te bouwen en te beleven. Het slot is een beproefd hulpmiddel voor het contemplatieve leven.
Wat kan een meerwaarde zijn van afgezonderd leven?
Voor elke vorm van geestesleven is afzondering en stilte noodzakelijk. Door het slotleven kan men een inniger gebedsleven opbouwen. Het schept de ruimte om de ontmoeting met God mogelijk te maken en te beleven. Besloten leven heeft in deze tijd ook tekenwaarde: het getuigt van de belangrijkheid van het loven van God. God staat in ons leven op de eerste plaats! We geloven in de zinvolheid van dit leven, dat een biddend leven in liefde beleefd vruchtbaar kan zijn voor alle mensen.
Waarom kiest men voor zo’n leven?
Zo’n leven kiest men niet uit zichzelf – het is roeping. Het verlangen hiernaar wordt je gegeven. Het is God die roept.
Sinds wanneer werd jullie kloosterregel minder streng?
De regel van Clara blijft! Wat zij een leven lang beleefde en uitschreef voor wie na haar kwam blijft de basis voor ons leven. Maar bij elke regel horen constituties. Deze interpreteren de regel naar de geest en de mentaliteit van de tijd. Er is dus niet zozeer sprake van versoepeling dan wel van evolutie en groei. Clara zei al dat we moesten kijken naar wat nuttig en nodig is. Mettertijd is er dan ook een versoepeling in het beleven van het slot gekomen – aangepast aan de tijdsgeest. De openheid naar Kerk en wereld blijft heel belangrijk waarbij de communicatiemiddelen (TV, computer, internet) ook een hulp zijn. We ervaren de regel, de constituties en de afspraken in onze gemeenschap niet als een zwaar juk. We hebben ervoor gekozen. De concrete invulling blijft een groeiproces. Het is een gestalte geven en een evenwicht zoeken tussen de huidige tijd en de oorspronkelijke bezieling van Clara.
Moesten jullie je gedrag erg aanpassen met de corona-maatregelen of veranderde er voor jullie weinig?
In onze dagorde is er niets veranderd. “Blijf in uw kot” is voor ons slotzusters niet zo ingrijpend. Daarbij hebben we het geluk dat Pater Frans ofm, die in een gedeelte van ons klooster woont, nog steeds elke dag voorgaat in de eucharistie. We beseffen dat dat een enorm voorrecht is! Maar we missen wel de aanwezigheid van medegelovigen om samen eucharistie te vieren en te bidden.
Merken jullie dat sinds de uitbraak van het corona-virus veel mensen het moeilijker hebben? Komen er meer mensen aan de deur voor hulp?
Er komen niet veel mensen meer aan de deur. Maar er is wel veel meer telefonisch contact waar mensen hun noden uitspreken en om gebed vragen. Dat nemen we ook dagelijks in ons koorgebed ter harte. We bidden heel speciaal voor allen die te lijden hebben onder corona; zowel de zieken als degenen die op een andere manier zwaar getroffen zijn door het verlies van een dierbare, door de grote economische gevolgen, door het wegvallen van de sociale contacten en de eenzaamheid die daaruit voortvloeit, … Alle pijn en leed dragen we mee in ons hart en ons dagelijks gebed. Dat is onze zending!