U gebruikt een verouderde browser. Wij raden u aan een upgrade van uw browser uit te voeren naar de meest recente versie.

Gedichten over vrede


 

Dit innig mooie gedicht van Hermann Ferdinand Freiligrath, dat hij schreef toen hij 19 jaar was, mag wel één van de mooiste genoemd worden uit de wereldliteratuur. Franz Liszt, een tijdgenoot van de dichter, zette het gedicht in 1848 op toon voor solozang en piano. Zo werd dit lied één van zijn beroemdste muziekstukken en raakte de naam van de dichter wat op de achtergrond. Je kan het gedicht hier lezen, ook in de Nederlandse vertaling ervan, en genieten van de heerlijke muziek, bewerkt voor cello en piano.

Ja, heb lief zo lang je liefhebben kan, zodat er altijd vrede blijft in je hart... want het leven kan plots zo anders zijn!

 

 

O, lieb so lang du lieben kannst!

 

O lieb, so lang du lieben kannst!
O lieb, so lang du lieben magst!
Die Stunde kommt, die Stunde kommt,
wo du an Gräbern stehst und klagst!

Und sorge, daß dein Herze glüht
und Liebe hegt und Liebe trägt,
so lang ihm noch ein ander Herz
in Liebe warm entgegenschlägt!

Und wer dir seine Brust erschließt,
o  tu ihm, was du kannst, zulieb!
Und mach ihm jede Stunde froh,
und mach ihm keine Stunde trüb!

Und hüte deine Zunge wohl,
bald ist ein böses Wort gesagt!
O Gott, es war nicht bös gemeint -
der Andre aber geht und klagt.

O lieb, so lang du lieben kannst!
O lieb, so lang du lieben magst!
Die Stunde kommt, die Stunde kommt,
wo du an Gräbern stehst und klagst!

Dann kniest du nieder an der Gruft,
und birgst die Augen, trüb und naß
- sie sehn den Andern nimmermehr -
in's lange, feuchte Kirchhofsgras.

Und sprichst: O schau auf mich herab
der hier an deinem Grabe weint!
Vergib, daß ich gekränkt dich hab!
O Gott, es war nicht bös gemeint!

Er aber sieht und hört dich nicht,
kommt nicht, daß du ihn froh umfängst;
der Mund, der oft dich küßte, spricht
nie wieder: ich vergab dir längst!

Er that's, vergab dir lange schon,
doch manche heiße Träne fiel
um dich und um dein herbes Wort -
doch still - er ruht, er ist am Ziel!

O lieb, so lang du lieben kannst!
O lieb, so lang du lieben magst!
Die Stunde kommt, die Stunde kommt,
wo du an Gräbern stehst und klagst!

 

Hermann Ferdinand Freiligrath  (1829)

 

 

O, heb lief zo lang je kan!

 

O heb toch lief, zo lang je liefhebben kan!
O heb toch lief, zo lang je liefhebben kan!
Het uur komt, het uur komt,
waarop je aan graven staat en rouwt!

En zorg ervoor dat je hart brandt
En de liefde koestert en de liefde draagt,
zolang er nog een ander hart
je in liefde warm tegemoet klopt!

En wie zijn hart voor je opent,
O doe voor hem wat je kan in liefde!
en schenk hem ten allen tijde vreugde
en maak hem geen minuut bedroefd!

En bewaak je tong toch goed,
Een boos woord is snel gezegd!
O God, het was niet kwaad bedoeld -
maar de ander gaat en klaagt.

O heb toch lief, zo lang je liefhebben kan!
O heb toch lief, zo lang je liefhebben kan!
Het uur komt, het uur komt,
waarop je aan graven staat en rouwt!

Dan kniel je bij het graf neer,
En verbergt je ogen, droef en nat
- ze zien de anderen niet meer terug -
in het lange, vochtige kerkhofgras.

En je zegt: O kijk toch naar mij
Die hier aan je graf huilt!
Vergeef dat ik je beledigd heb!
O God, het was niet kwaad bedoeld!

Maar hij ziet en hoort je niet, hij komt niet, zodat jij hem verheugd begroet;
De mond die je vaak kuste, zegt nooit meer: ik schonk je allang vergiffenis!

Maar hij deed het, schonk je al lang vergiffenis, doch eerst viel menig hete traan om jou en om je bitter woord -
Wees stil, hij rust, hij heeft zijn doel bereikt!

O heb toch lief, zo lang je liefhebben kan!
O heb toch lief, zo lang je liefhebben kan!
Het uur komt, het uur komt,
waarop je aan graven staat en rouwt!

 

Hermann Ferdinand Freiligrath  (1829)

 

  


Een prachtig gebed dat je kan meebidden als je op het schilderij klikt van Rudi Thomassen: 'Heer, maak mij een instrument van uw vrede':

 

V R E D E  Z I J  U !

Een gedicht over vrede, vrede  die  wordt opgebouwd en kan groeien door onze tevredenheid. Ja, laten wij die tevredenheid, naar de woorden van de dichter Rudi Thomassen, maar 'aanstekelijk verspreiden'!

Het ontstaan van dit gedicht ligt in het gelaat van deze tevreden man: een aquarel, eigenhandig geschilderd door de dichter zelf!

 

Tevredenheid 

 

Tevredenheid: de warme moederschoot
waarin de vrede groeit, veilig geborgen.
Komt zij tekort, dan gaat de vrede dood
en valt de halve mensheid uit de boot.
En wie nog rest, verdrinkt in al zijn zorgen.

 

Laat druktemakerij jou niet verleiden
tot platte hebzucht en tot winstbejag.
Je open handen en een lieve lach,
daarmee wordt de tevredenheid doorbloed.
Laat ons die maar aanstekelijk verspreiden,
dan komt het met de wereld nog wel goed...

 
                    Rudi Thomassen (2010)