KRUISWEGMEDITATIE
"OM TROOST EN HOOP TE ZIJN"
door Iny Driessen +
1ste statie: Jezus ter dood veroordeeld
Wij aanbidden en loven U, Heer Jezus
Omdat U door uw liefde tot het uiterste
de wereld hebt verlost.
Of een Taziélied met dezelfde woorden:
L1. "Ik kom niet om te oordelen, maar om te redden wat verloren is" - dat zei Jezus aan de mensen. Nu is er niemand om Hém te redden. In de nacht, in Getsemane, de afgrond van eenzaamheid en Godsverlatenheid, met vrienden die niet konden waken bij Hem, heeft Hij zich overgegeven aan de handen van God en aan het oordeel van mensen. Aan hen die zo vaak niet willen redden, maar veroordelen.
L2. Hij die de liefde tot het uiterste wou geven, beeld van zijn Vaders liefde, wordt nu verraden, in de steek gelaten. Pilatus velt het oordeel: "Kruisig Hem!" Dat onschuldige lam wordt niet gezocht nu het verloren is gegaan, gevangen in een doornenkroon. Toch kwam en komt Hij om te redden…
A. Heer God, behoed ons voor onze vooroordelen, bewaak onze mond en ons hart opdat wij niemand zouden veroordelen. Beziel ons met Jezus' wil om te redden wat verloren ging.
2de statie: Het kruis op Jezus' schouders
Wij aanbidden en loven U, Heer Jezus
Omdat U door uw liefde tot het uiterste de wereld hebt verlost.
L1. Hij wist het van tevoren: "Kom, laten we gaan!" Naar Jeruzalem, de stad waar vóór Hem zoveel profeten leden en stierven om de liefde Gods. Hij kon vluchten - maar Hij ging om het kruishout op de schouders te nemen. Wat is toch dit kruis? Wat is dit hout?
L2. Elke splinter van het hout is iets van ons: pijn, zorgen, depressie, angst, zonde, honger, dorst, onverschilligheid, wanhoop, mislukking… Kribbe en kruis zijn één: zozeer wil God kwetsbaar worden dat Hij heel ons wezen tot het zijne maakt. Aan niets menselijks wil Hij zich onttrekken: "Kom, laten we gaan…"
A. Jezus, het kruis op uw schouders krijgt pas zijn volle en bevrijdende betekenis als wij U dit zware hout laten dragen. Als wij alles, het donkerste van onze ziel en van de wereld aan U durven toevertrouwen. Daartoe wou U zo ver gaan, tot in Jeruzalem. Hier staan wij voor U, laten ons door U op de schouders nemen. Het doet U pijn, het spijt ons zo - maar alleen zo gebeurt de verlossing.
Bonum est...
3de statie: Jezus valt voor de eerste keer
Wij aanbidden en loven U, Heer Jezus
Omdat U door uw liefde tot het uiterste de wereld hebt verlost.
L1. Zoals wij zo vaak, gaat Hij nu door de knieën, ook al is Hij Zoon van God. Het is teken van deemoed, alsof Hij ons zegt: "Ik heb eerbied voor jou, ook als je valt, ook als je tekortschiet, want Ik heb je o zo lief. Ik kan niet vermijden dat je valt, maar Ik ben met je, midden in jouw vallen. Geloof Me."
L2. De eerste val wil ons geruststellen: Jezus heeft nooit de perfectie gevraagd of het heldendom, wel barmhartigheid. Hij wil ons, heeft ons lief zoals wij zijn, maar vraagt in die eerste val dat ook wij mededogen zouden hebben, ware barmhartigheid voor hen die vallen - en voor onszelf als wij zondigen.
A. Heer, U valt wel, maar begeeft niet onder alles wat wij op uw schouders leggen: zo bent U teken van hoop voor ons als wij door de knieën gaan.. Uw ongelooflijke menslievendheid spreekt nog meer uit uw vallen dan uit uw opstaan. Maak ons hart ruim en vol erbarmen, geef ons de kracht en vooral het geloof in uw barmhartigheid.
Bonum est...
4de statie: Jezus ontmoet zijn moeder
Wij aanbidden en loven U, Heer Jezus
Omdat U door uw liefde tot het uiterste de wereld hebt verlost.
L1. Nu weet Maria pas wat het jawoord van het begin met zich meebrengt. Nu begrijpt ze dat ja zeggen je hart kan verscheuren. De woorden van de oude Simeon komen tot leven: "Je hart zal doorboord worden als door een zwaard". Je kind zien lijden is het allerergste. Ook al geloof en vertrouw je: kijken in de brekende ogen van wie je liefhebt doet jezelf sterven van pijn. En toch beaam jij: Fiat - laat maar gebeuren wat moet, voor God is niets onmogelijk.
L2. Maria ziet niet alleen haar zieltogende zoon. Al gauw wordt zij door Hem benoemd tot moeder van alle mensen. Zij ziet dus ook de ogen breken van ieder die lijdt, onder welke vorm dan ook. Het zwaard heeft haar hart niet één keer doorboord, het blijft het doen, altijd.
A. Lieve Maria, wij danken je voor je jawoord dat nu zijn volheid bereikt. Onder jouw mantel mogen wij schuilen als alles tegenzit. Je zult ons beschermen en troosten, jij die door de eeuwen wordt genoemd: "Troosteres der bedroefden". Help ons ja te zeggen: "Ja, ik geloof, ja, ik vertrouw, ja, ik blijf bij je."
Bonum est...
5de statie: Simon van Cyrene helpt Jezus
Wij aanbidden en loven U, Heer Jezus
Omdat U door uw liefde tot het uiterste de wereld hebt verlost.
L1. Het moet je maar overkomen: op de terugweg van je werk, op weg naar rust en eten, word je uit de massa gepikt om het kruis te helpen dragen van een terdoodveroordeelde. Wat voelde Simon? Weerzin, boosheid, of diep medelijden met deze man?
L2. Wat voelen wij als iemand onverwacht op onze weg komt, tijd en aandacht vraagt, ook al past het niet? Als de ander je met de dood in de ogen aankijkt, wil je dan mee dit kruis dragen? Waarom kiest hij of zij jou?Waarom kiest God jou?
A. Heer Jezus, wie U volgt ontmoet gekruisigden, tegen wil en dank. Verzacht ons verharde hart, open onze oren, onze handen om het leed van mens en wereld mee te helpen dragen, met heel ons verstand, onze ziel, al onze krachten: ten einde toe. In het vergeten van onszelf schuilt immers de weg naar geluk.
Bonum est...
6de statie: Jezus ontmoet Veronica
Wij aanbidden en loven U, Heer Jezus
Omdat U door uw liefde tot het uiterste de wereld hebt verlost.
L1. Vrouwen zoals Veronica nemen een prominente plaats in op weg naar Golgota: zij slaat niet op de vlucht, ze durft het lijden in de ogen te kijken. Meer zelfs: ze riskeert het aan te raken zodat zijn beeld nooit meer uit haar hart verdwijnt: door dat bebloede, schreiende gelaat heen heeft zij alleen oog voor de liefde van Jezus. Die wil zij vastleggen op haar doek.
L2. Niet het evangelie maar de traditie heeft ons Veronica gegeven als model van wat het betekent iemand nabij te blijven. Zelfs als die mens voor jou afzichtelijk of onsympathiek is. Veronica aarzelt niet: zij wil bij Hem zijn, de laatste tedere liefde bewijzen. Omdat ze van Hem houdt, is het doek over zijn bebloede gelaat als een kus die Hij nooit vergeten zal en die Hij grift in het geheugen van zijn Kerk.
A. Vader, geef ons moed en medeleven om tranen te drogen, wonden te verzorgen, innerlijk leed te balsemen door te blíjven waar er pijn is. Blijven is synoniem van liefhebben. Maak ons edel en moedig als Veronica om uw Zoon die leeft in onze medemensen trouw lief te hebben.
Bonum est...
7de statie: Jezus' tweede val
Wij aanbidden en loven U, Heer Jezus
Omdat U door uw liefde tot het uiterste de wereld hebt verlost.
L1. Nog verder raakt nu zijn lichaam de aarde: Hij bijt in het stof. Waarom toch moest Hij dit ondergaan? Hebben we nóg niet voldoende begrepen dat Hij teer en breekbaar is zoals wij? Blijkbaar niet...
L2. Jezus' lichaam begint te bezwijken maar zijn ogen blijven gericht op de berg waar liefde bewaarheid wordt. Wat gaat er door zijn hoofd nu fysieke pijn Hem overweldigt? Want zo moeten afzien breekt ook je geest, je geloof, je gebed. Wie van ons kent dit bezwijken niet?
A. Dank U, Heer, dat U dit alles wilt doorstaan om één met ons te zijn. Laat niet toe dat wij verloren gaan in wanhoop, eenzaamheid en angst, die bekoringen van het mens-zijn. Geef ons zachtmoedigheid voor wie fysiek of psychisch in het stof bijten van hun onvermogen opdat zij aan onze hand weer zouden opstaan en verdergaan.
Bonum est...
8ste statie: Jezus troost de vrouwen
Wij aanbidden en loven U, Heer Jezus
Omdat U door uw liefde tot het uiterste de wereld hebt verlost.
L1. Daar staan ze weer: de vrouwen langs de weg, onvermoeibaar aanwezig om Jezus nog één keer aan te raken en genezen te worden. Ze schreien bittere tranen om Hem, rouwen al om zijn dood. Wie zal hen nu bijstaan in wat nog komen moet?
L2. Jezus. 'Hij die redt', Hij zal er altijd zijn, even onvermoeibaar aanwezig. Zo gegeven is Hij dat Hij niet klaagt over zijn lot: eerder wordt zijn binnenste bewogen om wat deze vrouwen, dit volk door de eeuwen nog zal te lijden krijgen. Hij heeft vanaf nu alleen nog woorden van troost en hoop. Hij gaat zichzelf voorbij.
A. Uw woord geeft leven, Heer Jezus, in welke omstandigheid dan ook. Helemaal uitgeput bent U, en toch ook helemaal oog en oor voor het verdriet van anderen. Is Gods liefde echt zo eindeloos groot als U ons hebt geopenbaard? Dan mogen wij ons koesteren in deze genegenheid, dan mogen wij hopen en zo vanuit uw liefde anderen troosten en hoop op leven schenken.
Bonum est...
9de statie: Jezus valt voor de derde keer
Wij aanbidden en loven U, Heer Jezus
Omdat U door uw liefde tot het uiterste de wereld hebt verlost.
L1. Drie keer betekent: nog eens en nog eens en telkens weer. Zal Hij het nu opgeven, platgeslagen op de grond? Is ook in Hem de hoop gedoofd dat opstanding nog mogelijk is? Komt hier dan nooit een einde aan? Want als Hij zo vaak valt, hoeveel te meer wij dan niet? Mijn God, hoelang nog? Verlos Hem met uw almacht.
L2. De almacht van de liefde heeft dit voorzegd: moet Hij dit alles niet ondergaan om de profetieën te vervullen? De lijdende dienaar, het lam op de slachtbank, het geknakte riet. Zo móét het gebeuren: alleen zo kan God tonen tot wat zijn liefde in staat is.
A. Heer, wij geloven, maar kom ons, kleingelovigen, te hulp. Het doet te veel pijn Jezus weer te zien vallen. Onszelf en anderen te zien vallen. Verruim ons vertrouwen opdat wij zouden geloven dat álles, ook dit, een diepe betekenis in zich draagt: wij hopen op U, laat onze hoop niet tevergeefs zijn.
Bonum est...
10de statie: Jezus wordt ontkleed
Wij aanbidden en loven U, Heer Jezus
Omdat U door uw liefde tot het uiterste de wereld hebt verlost.
L1. Boven op de kruisberg wacht de nieuwe vernedering: Hem wordt nu alles ontnomen, van het lijf gerukt, tot zijn onderkleed toe, verkleefd in zijn wonden. Naakt staat Hij te kijk voor de spotters: Hij is nu "Heer" zonder heerschappij, die koning met zijn doornenkroon.
L2. Ontbloot is Hij zoals de arme en gekwetste mens die zich moet prijsgeven, naakt tot op zijn ziel, wachtend, hopend op genezing. Deze armoede raakte Franciscus: als je zo arm bent, wist hij, mag je van God nog alles verwachten.
A. Heer Jezus, we willen een mantel om U slaan om uw naaktheid te bedekken. Zo worden wij gegrepen door wat U moet ondergaan. Nee, we hebben het nog niet begrepen: deze ontbloting, ook van onszelf, is nodig om met uw kracht en uw genade bekleed te worden met de nieuwe mens. Wees ons nabij als alles ons ontnomen wordt.
Bonum est...
11de statie: Jezus aan het kruis geslagen
Wij aanbidden en loven U, Heer Jezus
Omdat U door uw liefde tot het uiterste de wereld hebt verlost.
L1. Nagel na nagel dringt zijn handen en zijn voeten binnen. Met mokerslagen. Deze handen hebben gezegend en geheeld, deze voeten hebben Hem naar zieken en zondaars gedragen. Gedaan? Nee: zijn armen zijn nu uitgespreid. Zo wil Hij de mensheid onthalen en koesteren aan zijn hart. Dát hebben de soldaten niet opgemerkt. Wij wel?
L2. Het mysterie van zijn en ons lijden blijft onverklaarbaar. Maar zeker is dat God al het kwaad dat wij elkaar aandoen, kan omvormen tot iets goeds: tot hartverwarmende, omarmende liefde.
A. Heer Jezus, de ontroering om al die psychische en fysieke ellende die U met ons wilt delen, doet ons de ogen sluiten. Maar houd ze open, houd ze gericht op het kruis, teken van schande en liefde, opdat wij er de bloeiende kruisboom in zouden zien en uw omhelzing van de mensheid mogen ervaren. Wij danken U…
Bonum est...
12de statie: Jezus sterft aan het kruis
Wij aanbidden en loven U, Heer Jezus
Omdat U door uw liefde tot het uiterste de wereld hebt verlost.
L1. Stil nu.
Geen woorden meer.
Geen enkel gebaar.
Alleen de stilte die in dit heilig uur
over de wereld hangt.
Want Jezus is gestorven.
Stil nu… (…)
L2. Alle woorden waren gezegd:
"Vader, vergeef hun…"
"Vandaag nog zul je bij Me zijn…"
"Zie, je moeder; zie, je zoon…"
"Mijn God, waarom hebt U mij verlaten?"
"Het is volbracht…"
Elk van deze laatste woorden
kunnen ons troost en hoop bieden
tot op ónze laatste dag.
Stil nu maar, met Jezus. (…)
A. Heer, in dit heilig uur vragen wij U: laat ook onze woorden vanaf nu tot onze laatste adem alleen maar vergeving, hoop, verbondenheid en vertrouwen schenken. En laat de stilte spreken. Voltooi wat U in ons begonnen bent opdat wij ooit kunnen beamen: "Het is volbracht…"
Bonum est...
13de statie: Jezus van het kruis genomen
Wij aanbidden en loven U, Heer Jezus
Omdat U door uw liefde tot het uiterste de wereld hebt verlost.
L1. Hij is dood. Zijn gebeente, zijn diepste wezen, hoeft dus niet meer gebroken te worden: ook dat stond al geschreven. De lans doorboort zijn zijde opdat er stromen van levend water over de wereld zouden vloeien. Maar dan is het moment daar: tedere handen vangen Hem op om Hem nog één keer te geven aan wie Hem het leven schonk.
L2. Maria wacht al op Hem, zo is zij. Hij is haar schoot ontgroeid en toch houdt zij Hem in de armen: zijn bloed kleeft aan haar, dat bloed dat leven geeft. Zij streelt de wonden, schreit tranen, de eerste balsem voor zijn begrafenis. Wat moeders lijden kunnen…
A. Vader van Jezus, onze Vader, geef ons de schoot van Maria, ontvankelijk voor leven en voor dood, geef ons haar tederheid, haar tranen om pijn te verzachten van hen die Hij noemde: "De minsten van de mijnen." Maak ons trouw als Maria om ook in dit ogenblik aanwezig te blijven.
Bonum est...
14de statie: Jezus wordt begraven
Wij aanbidden en loven U, Heer Jezus
Omdat U door uw liefde tot het uiterste de wereld hebt verlost.
L1. Voor de nacht ingaat, voor de Sabbat begint, moet Jezus, zoon van zijn volk, begraven worden. Een nieuw graf in de rots krijgt Hij: een laatste eerbetoon van zijn vrienden. Zo goed bedoeld, maar nu leggen duisternis en kilte zich als een lijkwade over Hem heen als de steen het graf sluit. Wie durft er nog verwachten?
L2. Gedaan lijkt dit mooie verhaal van de man van Nazaret die een tragische dood stierf, de dood van het onschuldige lam. De ontmoediging slaat al toe bij zijn vrienden, de ontgoocheling, de angst. Is dit alles geweest? Hebben wij daarom alles achtergelaten? Nee, ook jij en ik volgen Jezus niet omdat Hij begraven werd. Wij durven nog verwachten!
A. Heer God, als ons geloof het begeeft, als de twijfel ons besluipt of wij denken dat wij alleen maar leven omwille van een eerlijke boodschap van liefde, breng ons dan met uw heilige Geest in herinnering dat wij in Iémand geloven, in Hem die leven zal, want van U mogen wij alles verwachten!
Bonum est...
Brontekst: Iny Driessen, Om troost en hoop te zijn, Kerk en wereld 2012
Foto's: Carmen Temmerman
© Kruisweg in keramiek, kapel zusters Clarissen, Sint-Truiden