Psalm 104
1.Zegen, mijn ziel,
de ENE, ENE, mijn God, gij zijt zeer groot,
met glans en luister hebt gij u bekleed;
2. gehuld in licht als een mantel,
gij die hemelen uitspreidt als een weefdoek;
3. die zijn opperzalen zoldert op de wateren,
die wolken maakt tot zijn wagen,
die wandelt op de vleugels van een stormwind;
4. die stormwinden maakt tot zijn boden,
tot zijn helpers een laaiend vuur;
5. hij grondvestte de aarde op haar fundamenten,-
zij wankelt niet, eeuwig en altijd!-
6. met de oervloed hebt ge als met een kleed hem bedekt,
wateren stonden boven de bergen;
7. zij vluchtten weg voor uw dreigen,
voor de stem van uw donder vloden zij verward;
8. bergen verrezen, kloven daalden neer,
naar het oord dat gij voor hen had gegrondvest;
9. een grens hebt gij gesteld, die steken ze niet over,
ze keren niet weer om de aarde te bedekken!
10. Gij wijst waterwellen door beddingen hun weg,
tussen de bergen gaan zij voort;
11. zij drenken al wat leeft op de velden,
lessen de dorst van wilde ezels;
12. bij hen wonen de vogels van de hemel,
tussen takken geven zij te horen hun stem.
13. Die bergen drenkt vanuit zijn bovenste zalen,
van de vrucht van uw daden verzadigt gij de aarde;
14. die gras doet spruiten voor het gedierte
en groen voor het dienstwerk van de mens,
om brood voort te brengen uit de aarde,
15. en wijn, die het hart van een mensje verheugt,
om een aanschijn te doen blinken meer dan van olie;
terwijl brood het mensenhart ondersteunt.
16. Verzadigd worden de bomen van de ENE,
Libanons ceders die hij heeft geplant,
17. waar nestelen de tsjilpers,
de vroomvogel in de toppen haar huis heeft,-
18. hoge bergen zijn voor de klimmers,
rotsblokken als toevlucht voor de klipdassen.
19. Hij maakte een maan voor tijden van samenkomst,
een zon die weet hoe laat hij moet thuiskomen.
20. Gij zet duisternis in, en het wordt nacht,
waarin rondwaart al het wild van het woud:
21. leeuwenwelpen brullend ten roof,
om hun eten te vragen van God!-
22. gaat stralen de zon: zij worden verzameld,
in hun holen vlijen zij zich neer!-
23. en Adam tijgt naar zijn arbeid,
naar zijn dienstwerk tot aan de avond!
24. Hoe vele zijn uw daden, o ENE,
alles hebt ge met wijsheid gedaan,
vol is de aarde van uw verwerf!-
25. en dan de zee: groot en wijd als uw handen,
en daarin rondkruipsel niet te tellen,
levende wezens, kleine en grote bijeen;
26. daar varen schepen, leeft ook de leviatan,
die gij hebt geformeerd om met hem te spelen.
27. Van u verwachten zij alle
dat gij hun te eten geeft op z'n tijd;
28. gij geeft aan hen en zij vergaren,
gij opent uw hand,
zij worden verzadigd van wat goed is;
29. verbergt ge uw aanschijn, dan zijn zij verbijsterd,
onttrekt ge hun de adem, zij smoren,
tot het stof dat ze waren keren ze weer;
30. maar zendt gij uw adem, zij worden herschapen,
nieuw maakt gij het aanschijn van de bloedrode grond!
31. Zij de glorie van de ENE voor eeuwig,
moge de ENE zich in zijn daden verheugen!-
32. die de aarde aankijkt en zij beeft,
reikt naar de bergen en zij roken!
33. In mijn leven zal ik zingen voor de ENE,
musiceren voor mijn God terwijl ik nog ben;
34. hem behage mijn misbaar,
en ik, ik zal mij verheugen in de ENE!
35. Dat de zondaars van de aarde verdwijnen,
en boosdoeners: dat er geen meer is!
Zegen, mijn ziel, de ENE,- alleluia!
Vertaling: Naardense Bijbel
