Bron 12

Hij spreekt tot ons hart en lokt ons tot wederliefde.

Mensen hebben het druk. Er is nog zoveel dat gedaan moet worden. Zoveel dat ze nog 'zouden moeten' zien, vakantieoorden en landen die ze nog niet bezocht hebben. En als je je op de snelweg bevindt… het is er druk. Een massa mensen onderweg, gehaast onderweg. Waarvoor? Waarheen? Ik denk aan Clara. Zij deed heel veel dingen niet. Ze ging nooit op reis. Ze nam nooit vakantie. Geen bezoekjes aan vriendinnen. Maar één ding deed ze wel en dat deed ze zo goed dat we haar nog steeds in ere houden. Zij wijdde haar leven toe aan de innerlijke reis, het avontuur met God. Vandaar dat nog steeds velen, gegrepen door haar aanstekelijk voorbeeld, hetzelfde avontuur aandurven.

 
Ze koos voor de uiterlijke beslotenheid en stabiliteit. Want dit maakt juist die innerlijke reis mogelijk. En wat aan de buitenkant, voor de buitenwereld, saai, eentonig en streng lijkt, blijkt van binnen juist avontuurlijk. Lees de geschiedenis van Israël er maar op na. Er is woestijn en land van belofte, ballingschap en thuiskomen, nabijheid en afwezigheid van God.

 
Het avontuur met God is niet eentonig. Maar het speelt zich af aan de binnenkant, in het hart. We horen Jezus zeggen: Dit is mijn opdracht: heb elkaar lief. Maar dit is maar een gevolg, een uitvloeisel. Het begint niet met een moeten. Het begint met de liefde. “Met de liefde die de Vader Mij heeft toegedragen, heb ik jullie liefgehad. Blijf in mijn liefde en mijn vreugde zal jullie vreugde volkomen maken. Ik heb jullie uitgekozen om op tocht te gaan en blijvende vruchten voort te brengen.” Hij spreekt tot ons hart. Hij lokt ons tot de liefde.

 
Men vroeg aan abt Nisteros, een vriend van abt Antonius: welk goed werk moet ik doen? Ik weet het niet, zei de abt. De Schrift zegt dat Abraham gastvrij was en God was met hem. Elia hield van bidden in de woestijn en God was met hem. David was nederig en bekende zijn zonde en God was met hem. Begin met te beminnen en dan, als je ziel iets wil doen, doe dat… Vertrouw je toe aan die liefde en je zal zien.

 
De weg naar binnen vergt moed, trouw, volharding en discipline. Niet weglopen voor jezelf, voor je eigen zwakheid. Doen wat gedaan moet worden, daarin ligt onze heiligheid en ons ‘eeuwig leven’. Met anderen omgaan en samenleven – ook met lastige anderen – op een wijze die je past. De heiligen van onze tijd, vaak naamloze mensen die stil en verborgen deden en doen wat ze denken dat ze moeten doen, de velen in onze wereld die te lijden hebben, hen die wij diep in ons hart blijven dragen ook nu zij aan de overkant op ons wachten… zij zijn ‘de heiligen ons voorgegaan’!  

Pol Swinnen ofm +