Zuster Rosa Olaerts, generale overste van de Zusters van Liefde van O.L.Vrouw, Moeder van Barmhartigheid, stuurde ons weer een van haar mooiste gedichten toe, waarin ze je hier wil laten delen!
Gebeden
Gebeden zijn als harpesnaren in de nacht
die trillen onder ranke handen
van tederheid en moed, van dank ook
en verlangen naar wat zin.
Hoe schuilt mijn hart zo binnenin
dit broos bestaan, vol klein vermoeden
want zekerheid is slechts in droom
te vinden, elders niet en nooit.
Toch gaan de dagen verder, ongevraagd
tot plots de vragen hier geen vraag
meer zijn, maar licht verschijnt dat elke
nacht verdrijft en dat we weten;
al is dit weten nimmer met ons hoofd
en gaat het weer voorbij, - het duurt
maar even... maar toch tilt het ons op
en maakt meer nieuwe krachten vrij.
Adeleyd
Aan't eind der pelgrimsreis
Sint-Jacobsschelp
O dat Gij heel mijn leven
met liefde blijft omgeven,
dat Gij mij binnennoodt,
dat het U nooit te vroeg is,
geef dat het mij genoeg is;
Heer, uw nabijheid is mijn brood.
Aan 't eind der pelgrimsreize
zal voor mijn oog verrijzen
uw grote eeuwigheid.
O eeuwigheid, gij schone,
mijn hart wil in u wonen,
het vindt geen thuis in deze tijd.
Uit het Liedboek der Kerken, Gezang 389:3-4
Muziek: The Road is Long and Lonely van Dick Le Mair
(*) De christelijke symboliek beschouwt de schelp als beeld van het graf dat de mens na de dood omsluit voor hij weer opstaat en ook als symbool van eeuwig leven. Sinds de middeleeuwen is de schelp het atribuut van de H. Jacobus. Vandaar de benaming: Sint-Jacobsschelp. De legende over het ontstaan van deze symboliek kent verschillende verhalen; één daarvan is dat hij een drenkeling redde uit de zee.
De symboliek van de schelp als beeld van eeuwig leven in het algemeen gaat veel verder terug. Er zijn afbeeldingen van schelpen bekend uit de Romeinse tijd. Toen stond de schelp symbool voor geboorte en wedergeboorte.
De Sint-Jacobsschelp wordt omgehangen door bedevaarders die het bedevaartsoord Santiago de Compostela bezoeken, waar het graf van de heilige Jacobus zich bevindt. Vele bedevaarders dragen de Jacobsschelp (met de sluiting naar boven) om herkenbaar te zijn. De schelp staat ook op de kerken en gebouwen langs de bedevaartroutes.
Dit wondermooi gedicht van zuster Rosa Olaerts kan je helpen de werking van de heilige Geest in je leven te ontdekken:
Geest die alles leidt
Geest die alles leidt
Zoete verkwikking in de strijd,
koele omhelzing in de hitte,
vreugde en vrede te midden het gewoel.
Tedere blik uit de verte,
zachte muziek op de achtergrond,
geborgenheid zoals in het begin.
Aandrang tot het goede,
moed tot herbeginnen,
zalving tot sterkte en vertrouwen.
Geest die alles leidt,
oorsprong en verwachting,
wijkende horizon.
Meerstemmig balsemlied,
regen tot vruchtbaarheid,
morgenlicht en avondschemer.
Bloesem van het komende.
handschrift van verwondering,
teken van vergeving.
Inspiratie steeds weer,
zwevend over de chaos,
Geest van de Levende.
Adeleyd
Tel je zegeningen
De zon op het water
een zucht van de wind
het eendengesnater
de lach van een kind
een motor die langsrijdt
een ruiter te paard
de dag die voorbijglijdt
wat is het ons waard?
Ik tel elke zegening
en doe ik iets fout
kijk ik naar de Koning
die ook van mij houdt,
dan hef ik mijn handen
en lofprijs zijn Naam,
vergeeft Hij de dingen
die fout zijn gegaan.
Zie ik de eb en vloed
het strand en de zee
voel ik de zonnegloed
en werkt alles mee,
dan prijs ik de Maker
van hemel en aard'
dat doe ik steeds vaker
want Hij is het waard!
Auteur onbekend
Een kunstig gedicht van Hein Stukens. Surf ook eens naar La Cordelle!
Jij
Oorsprong van duizend dingen
Aarde en hemelgewelf.
Bron waaruit wij ontvingen
Jij, de grond van onszelf.
Ademend geef Jij het leven,
eeuwig en nu, in een tel.
Alles wat Jij hebt te geven
ademt in iedere cel.
Zingende schep Jij de aarde,
licht, van Jouw ogen de glans,
glinstert in al wat Jij baarde -
maakt al wat is tot een Dans.
Hein Stufkens
Uit: Hein Stufkens, Adem licht, verzamelde gedichten, DABAR/boekmakerij Luyten, 1992
Een ontroerend mooi stukje poëzie van een dichter die zijn leven lang naar God op zoek bleef en zich door Hem liet vinden, of om het met zijn eigen woorden uit te drukken: "Indien God en de Liefde dezelfde zijn - en gedurende de 40 minuten per jaar dat het mij lukt te geloven dat God eens zal zegevieren en alle tranen zal afwissen, kan ik het niet anders zien - dan moet dit betekenen dat God meer lijdt dan alle schepselen die geleefd hebben, leven en zullen leven tezamen, en dat Hij door ons getroost moet worden." (uit: Stilte die weerklank zoekt, blz. 79).
Dagsluiting
Eigenlijk geloof ik niets,
en twijfel ik aan alles, zelfs aan U.
Maar soms,
wanneer ik denk dat Gij waarachtig leeft,
dan denk ik dat Gij liefde zijt en eenzaam,
en dat, in dezelfde wanhoop,
Gij mij zoekt
zoals ik U.
Gerard Reve (1923-2006)