Bron 9

Ik zie hoe jij de onvergelijkelijke schat
die in de akker van de wereld
en van de harten van de mensen verborgen is omhelst!

Clara wast de voeten van haar zusters!

Dit schrijft Clara aan in haar derde brief aan Agnes, koningsdochter van Bohemen. Clara kent de wereld waarin Agnes heeft vertoefd voor ze claris werd en speelt daar helemaal op in. Agnes heeft de schatten en kostbaarheden die haar als prinses ten deel vielen, gelaten voor wat ze waren, om op zoek te gaan naar een schat die met niets te vergelijken is. Die schat ligt verborgen in de akker van de wereld, en in de harten van de mensen.

In deze woorden van Clara is een weerklank te horen van de parabel die Jezus vertelt over het koninkrijk van God dat gelijkt op een boer die een kostbare parel ontdekte in een akker en die alles verkocht wat hij bezat om die akker te kunnen kopen (Mt. 13,44). De onvergelijkelijke schat waarover Clara spreekt, en die Agnes helemaal in zich heeft opgenomen, is de parel uit het evangelie… het ‘koninkrijk Gods’.

Wat betekent dit concreet voor ons dagelijks leven? Hebben ook wij daar een boodschap aan? Misschien ontmoeten wij die kostbare parel of schat die verborgen ligt in de wereld, in het hart van ieder mens, wel vaker dan wij zelf vermoeden. Af en toe zijn er van die momenten in ons leven dat iets ons raakt in mensen, die we al jaren denken te kennen, in omstandigheden die ons al jaren dezelfde toeschijnen, in ons eigen hart dat, vaak onbewust, maar toch heel intens op zoek is naar verademing, naar nieuw leven, naar zin, naar een kostbare parel die de moeite waard is er alles voor te geven! Het enige dat werkelijk de moeite waard is, is de kostbare parel van de liefde. Daarnaar hunkert ons hart ten diepste, zich bemind te weten, onvoorwaardelijk, en te mogen beminnen.

Een mooi spreekwoord zegt: ‘Wie de liefde of de vriendschap van mensen wil vangen, moet zijn hart aan de hengel durven hangen’. En dat kan wel eens pijn doen, vooral wanneer het ‘beet’ is. Pijn is de andere kant van de liefde en even reëel als het diepe geluk te beminnen en zich bemind te weten. Of zoals R.M. Rilke schrijft aan een jonge dichter: ‘alleen wat vraagt om moeite en pijn te verduren, is duurzaam.’

Misschien is het nu het goede moment om dieper te graven naar de verborgen schatten in onze omgeving, in het hart van de mensen die het dichtste bij ons leven. Wie weet wat het in je teweeg brengt, deze schat te omhelzen, te aanvaarden, en ze in je op te nemen als het kostbaarste geschenk dat je elke dag op een nieuwe manier ten deel valt.